Zo kennen wij dan van nu aan niemand naar het vlees. Indien wij al Christus naar het vlees gekend hebben, thans niet meer (2 Kor. 5:16)
Wat zou de apostel Paulus in bovenstaande tekst bedoeld hebben met: naar het vlees? Ik wil hiervoor te rade gaan bij de tekst in Gal. 4:23 waar hij dezelfde uitdrukking gebruikt: Maar die van de slavin was naar het vlees verwekt, doch die van de vrije door de belofte (Gal. 4:23).
Velen onder ons zullen de geschiedenis wel kennen. Aan Abraham was een groot nageslacht beloofd (Genesis 12:2). Het eerste kind laat echter op zich wachten. In Genesis 16 kiest Abraham ervoor op, aanraden van Sara, om een zoon te verwekken bij haar slavin. En zo wordt uiteindelijk Ismaël geboren.
In Gal. 4: 23 verwijst Paulus hiernaar. De zoon van de belofte was Isaäk en niet Ismaël. Ismaël was namelijk naar het vlees verwekt. Dat wil zeggen: zijn geboorte was niet het resultaat van Gods belofte. Hij kwam voort uit het eigen initiatief, de eigen inspanning van Abraham en Sara. Je zou kunnen zeggen: zij probeerden Gods belofte zelf te vervullen in plaats te wachten op wat God zou geven. En hun inspanning was daarom naar het vlees. In het verband in de Galaten brief staat het voor het door het houden van de wet rechtvaardig voor God te worden. Redding door eigen inspanning en niet door de genade van Gods belofte.
Het vlees duidt in de Bijbel dikwijls op wie wij als mens van nature zijn. Als je handelt naar het vlees, dan doe je wat je natuurlijke inzicht je ingeeft en je luistert niet naar de Geest van God. Bij het handelen naar het vlees hoeven we niet direct te denken aan het bedrijven van allerlei kwaad. Je kunt ook veel goed doen, maar je doet het vanuit je eigen kracht, je vlees en je vertrouwt niet op het werk van God in je.
Toen wij nog niet gelovig waren, nog geen vernieuwde mensen door de Geest van God (2 Kor.5:17) deden wij dat allemaal. We leefden volgens onze natuurlijke voor- en afkeuren, naar het vlees. Wanneer we dit alles toepassen op onze relaties met anderen, betekent dit dat wij ons ook daarin lieten leiden door ons vlees. Om het simpel te zeggen: wij onderhielden alleen goede banden, vriendschappen met de mensen die ons van nature goed lagen. We gingen om met de mensen met wie het klikte.
De mensen van wie wij een natuurlijke afkeer hadden lieten we liever links liggen. Ja, we gingen er wel mee om, omdat het nu eenmaal moest, maar liever niet.
In 2 Kor. 5:17 schrijft Paulus: Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen. Als je hierbij het voorgaande vers in gedachten neemt, kom je tot de conclusie, dat je als nieuwe schepping niemand meer naar het vlees kent. Voortaan laat je je in je omgang met anderen leiden door de Geest van God en niet door je eigen menselijke voorkeuren. Het klinkt misschien vreemd, maar zelfs het kennen van Christus kan vanuit het vlees voortkomen. Dat schrijft Paulus immers: Indien wij al Christus naar het vlees gekend hebben, thans niet meer.
Dit gebeurt wanneer je Christus enkel wil kennen ten bate van je eigen vlees. Je wilt Hem kennen, maar niet vervuld worden met zijn Geest. Je zou kunnen zeggen: je bent religieus en gebruikt Christus ten behoeve van je eigen verlangens. Het geloof geeft je een goed gevoel, maar brengt je niet aan de voeten van het kruis dat een einde maakt aan het vlees. Misschien ben je wel wettisch bezig: door je eigen inspanning jezelf acceptabel te maken voor God. Het ziet er aan de buitenkant vroom uit, maar het blijft je vlees.
Het mooie van bij een plaatselijke gemeente/kerk te horen, is dat je niet voor het zeggen hebt met welke mensen je samenkomt. Ook hier geldt: je vrienden kan je kiezen, maar je geestelijke familie niet. Het zijn je broeders en zusters die God aan je geeft. Met sommigen klikt het, met anderen niet. Maar dat maakt niet uit, want je kent elkaar naar de Geest, en door Gods Geest vervuld heb je elkaar lief.
Want wie Christus Jezus toebehoren, hebben het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd (Gal.5:24)
Voetnoot: Alle Bijbelteksten in deze overdenking zijn ontleend aan: Vertaling 1951 in opdracht van het Nederlands Bijbelgenootschap bewerkt door de daartoe benoemde commissies , © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap, 1951.