Want de lichte last der verdrukking van een ogenblik bewerkt voor ons een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid, daar wij niet zien op het zichtbare, maar op het onzichtbare; want het zichtbare is tijdelijk, maar het onzichtbare is eeuwig (2 Kor.4:17-18).
Paulus laat in de bovenstaande tekst de tegenstelling zien tussen de tijdsduur van het zichtbare en de tijdsduur van het onzichtbare. Het zichtbare heeft slechts een beperkte tijd, is slechts van korte duur, en zal verdwijnen. Het onzichtbare heeft een onbeperkte tijd, is dus van zeer lange duur, en zal niet meer verdwijnen, het zal voor altijd blijven.
Het valt me soms op, hoe wij mensen veelal bezig zijn met het zichtbare. Het kan van alles zijn: onze aardse bezittingen, de carrière die wij proberen te maken, het geluk dat wij hier op aarde proberen te bereiken enz. Maar ook onze gezondheid, onze lichamelijke toestand hoort bij de zichtbare dingen.
We koesteren onze gezondheid. Begrijpelijk, want ziek zijn, dat wil niemand. En we willen zeker niet ernstig ziek zijn want dat brengt de dreigende dood wel erg dichtbij! Ja we doen zoveel mogelijk ons best om ons leven hier op aarde te rekken, zelfs als daar allerlei kunstgrepen voor nodig zijn. En van dat leven, dat wij zo koesteren, proberen wij zoveel mogelijk te genieten. Een gelukkig leven willen we. Het liefst zo lang mogelijk, in zo goed mogelijke omstandigheden. Maar hoe je het ook draait of keert, dat leven gaat eenmaal voorbij!. Iedereen zal eenmaal sterven (tenzij de Here terugkeert terwijl we nog leven).
En dan, na het sterven breekt er een tijd aan waarin alles dat er zal zijn niet voorbijgaat, maar blijft. Deze dingen zijn voor ons nu niet zichtbaar. We zien ze alleen maar met ons geloofsoog, in vertrouwen dat ze zullen komen. Het zijn de dingen die horen bij Gods koninkrijk. Paulus omschrijft het met het woord heerlijkheid. Een woord dat ik zelf altijd moeilijk vind om te beschrijven. Je zou kunnen denken aan al het heerlijke, al het geweldige, al het fantastische dat God zal geven. En al dat heerlijke, dat zal niet, zoals de aardse zichtbare dingen, verdwijnen. Nee, het zal altijd blijven.
En als je dat beseft: zijn we dan als mens niet een beetje dom bezig door ons zo te concentreren op dat korte leventje dat wij hier leven op aarde? In verhouding met het eeuwige leven dat wij zullen leven in Gods koninkrijk stelt ons leventje toch niets voor? Het is als een fractie van een seconde op een hele dag. Met een zucht voorbij. Terwijl een dag lang kan duren. Ik durf het nog sterker te zeggen: ons leventje is als een fractie van een seconde op een hele eeuw! En dan nog schieten mijn woorden te kort om het goed weer te geven...
Als je natuurlijk nergens in gelooft en als je denkt: “na dit leven is er niets meer, dood is dood” dan is het begrijpelijk dat je alles wat in het leven zit er uit wil halen. Maar is het niet deprimerend om te beseffen dat dat velen niet lukt? Tegenspoed, ellende, ziekten, armoede, het blijft velen niet bespaard. En dat is het dan….mislukt, en daarna, niets meer.
Hoe dankbaar mag je zijn als gelovige als je weet: “het beste komt nog! Gods heerlijkheid!" Dan kan je op een andere manier tegen het leven aankijken: het is verhoudingsgewijs een kleine voorbereiding op de eeuwigheid. Weliswaar niet onbelangrijk. Want tijdens die voorbereidingstijd maakt God ons geschikt voor zijn blijvende koninkrijk.
In Rom.8:28-29 schrijft Paulus: Wij weten nu, dat God alle dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die volgens zijn voornemen geroepenen zijn. Want die Hij tevoren gekend heeft, heeft Hij ook tevoren bestemd tot gelijkvormigheid aan het beeld zijns Zoons, opdat Hij de eerstgeborene zou zijn onder vele broederen;
God vormt ons in dit leven zodat wij op Jezus Christus zijn Zoon gaan lijken. God was alles in zijn Zoon, en Hij wil alles in ons worden, wij die in Hem geloven. En weet je wat nu zo mooi is? Dat al die zichtbare dingen die wij in ons leven hier op aarde meemaken ten goede meewerken om dat mooie, eeuwige, heerlijke doel met ons te bereiken. Of het nu fijne zichtbare dingen zijn, of nare dingen, gezondheid of ziekte, voorspoed of tegenspoed, het brengt ons steeds dichter bij dit doel.
En toch blijkt het ook voor gelovigen vaak moeilijk om dat doel voor ogen te hebben. Komt het omdat het voor onze natuurlijke ogen onzichtbaar is? Misschien zijn we wat dat betreft net als alle andere mensen en willen we gewoon een lang en blij en gelukkig leven op aarde zonder teveel ongemakken. Maar vergeet niet: het gaat allemaal voorbij! Alleen Gods werk zal blijven. Laten we daar onze focus op richten. Het zal veel frustraties wegnemen. Immers wat is er mooier om uit te zien naar Gods heerlijkheid? Niets toch? Laten we ons elkaar bemoedigen en vertroosten met deze woorden:
Het zichtbare is tijdelijk, maar het onzichtbare is eeuwig (2 Kor.4:18b)
Voetnoot: Alle Bijbelteksten in deze overdenking zijn ontleend aan: Vertaling 1951 in opdracht van het Nederlands Bijbelgenootschap bewerkt door de daartoe benoemde commissies , © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap, 1951.