En dit bid ik, dat uw liefde nog steeds meer overvloedig moge zijn in helder inzicht en alle fijngevoeligheid, om te onderscheiden, waarop het aankomt. Dan zult gij rein en onberispelijk zijn tegen de dag van Christus, vervuld van de vrucht van gerechtigheid, welke door Jezus Christus is, tot eer en prijs van God. (Filippenzen 1:9-11)
In de bovenstaande tekst bidt Paulus voor heiligen die te Filippi zijn (zie vers 1). Vandaag wil ik stilstaan bij de uitdrukking: om te onderscheiden waarop het aankomt. Wat zou Paulus hiermee bedoelen? De zinsnede zou je ook als volgt kunnen vertalen: om te beproeven de dingen die het verschil maken, of: om te beproeven de dingen die van belang zijn. In de Griekse tekst staat hier een afgeleide van het woord diaferein wat betekent: doordragen. Oftewel, die zaken die zullen worden doorgedragen van de tegenwoordige boze wereld naar de toekomende eeuw van Gods koninkrijk, die zaken zijn van belang! Kortom: Paulus bidt dat gelovigen zullen onderzoeken waar het nu echt om draait in het leven! Wat zal blijven en heeft eeuwigheidswaarde? En hij schrijft er ook bij wat het resultaat zal zijn als de gelovigen dit doen: Dan zullen zij rein en onberispelijk zijn als Jezus Christus zal (terug) komen.
Ik vraag me dan af, en misschien velen met mij: Doen we dat? Onderzoeken en toetsen we wat nu echt van belang is in ons leven, en laten we onze dagelijkse keuzes daardoor bepalen, of laten we ons leven bepalen door alles wat op onze weg komt? Misschien kiezen we wel niet en laten we de omstandigheden voor ons kiezen. Wat extremer uitgedrukt: leven we of laten we ons leven?
Uit het gebed van Paulus blijkt toch wel dat dàt niet de bedoeling is. Het beste is om zelf te onderzoeken wat belangrijk is, en daarin doelbewust ervoor kiezen de weg van de Here te gaan. En dan kom je uit bij de vraag: zijn de zaken waar ik me in mijn leven mee bezighoud echt belangrijk? Hebben zij eeuwigheidswaarde? Of zou ik eigenlijk het roer moeten omgooien in mijn leven? Benutten wij de korte tijd die ons op aarde is gegeven ten volle? Of is ons leven meer een tijdverdrijf, gevuld met van alles en nog wat, slechts om ons hier bezig te houden? Doen we aan tijdsbesteding, ter ere Gods, of doen we aan tijdsverspilling?
Het resultaat van een nuttige tijdsbesteding is rein en onberispelijk te zijn tegen de dag van Christus vervuld van de vrucht van gerechtigheid.
Bij veel (ook christelijke!) activiteiten die wij ondernemen zouden we ons moeten afvragen: Is dit van belang? Werkt dit eraan mee dat ik rein en onberispelijk zal zijn tegen de dag van Christus? Vruchtdragend voor Hem?
Hierbij denk ik persoonlijk onvermijdelijk aan leerstellige discussies die gelovigen onder elkaar voeren. Discussies die vaak eindigen in onderlinge verwijdering en koude harten. Ver verwijderd van de overvloeiende liefde waarover Paulus spreekt in zijn gebed. En je vraag je af: hoe komt het toch dat christenen zo hard en liefdeloos kunnen worden als het gaat om de juiste leerstellige uitleg van de Bijbel? Dit heeft alles te maken met het gebed van Paulus. Misschien hebben we wel niet begrepen wat van belang is? Immers als we zo fanatiek onze eigen leerstellingen verdedigen vinden we dàt vooral het belangrijkste: het geloof in de juiste leerstellingen! Daar houden we aan vast, want daar hangt heel veel van af! De juiste leerstellingen geven ons zekerheid, een veilige burcht waarachter we ons kunnen verschuilen, een burcht die we nog net niet te vuur en te zwaard zullen verdedigen! Over die leerstellingen hoef je eigenlijk ook niet meer na te denken, zo is het gewoon, punt uit, daar voel ik me goed en veilig bij.
Maar zouden we toch niet beter beproeven en toetsen wat echt van belang is? Welke dingen hebben eeuwigheidwaarde en welke dingen zullen bij de wederkomst van Jezus worden overgeheveld van de tegenwoordige boze wereld naar de toekomende eeuw van Gods koninkrijk? Onze juist leer? Of onze vrucht van gerechtigheid? (vers 11).
We weten het al: de Here wil dat wij vrucht dragen. Deze vrucht is een vrucht van gerechtigheid, dat wil zeggen: een rechtvaardig leven voor Hem, en door Hem! Die paar woorden: door Jezus Christus geven goed weer wat nu werkelijk van belang is. Alles wat Hem meer de ruimte geeft in ons leven. Alles wat Hem groter maakt en onszelf kleiner, dàt is van belang! En zo zou je een lijstje van activiteiten kunnen opstellen en je afvragen bij elke activiteit jezelf afvragen: bevordert dit de vrucht van gerechtigheid? Of is het eigenlijk nutteloos? Of breekt dit misschien wel de vrucht van gerechtigheid af? Kennen we dat gevoel, het gevoel na een leerstellige discussie, het gevoel dat jij de discussie hebt gewonnen en dat je gelijk hebt? Is dat de vrucht van gerechtigheid? Wordt hierdoor Jezus Christus zichtbaar? Ik denk het niet…
Maar ik wil me niet beperken tot de leerstellige discussies. Hoeveel komt er niet op ons af wat onze aandacht afleidt van datgene waar het nu echt om draait in het leven? Hoeveel tijd verspillen we niet slechts en alleen met tijdverdrijf? Nutteloze tijdsbesteding. Ik denk dat als we onszelf een spiegel voorhouden dat ieder voor zichzelf wel een aantal dingen kan opnoemen.
In zijn gebed spreekt Paulus over de dag van Christus. De dag van Christus is de dag dat Hij zal terugkeren naar deze aarde en wanneer wij Hem zullen ontmoeten. Het is ook de dag waarop wij allen voor Hem zullen verschijnen in de staat waarin wij zijn. Paulus beschrijft dit in 2 Kor.5:10: Want wij moeten allen voor de rechterstoel van Christus openbaar worden, opdat een ieder wegdrage wat hij in zijn lichaam verricht heeft, naardat hij gedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad.
Het besef dat Hij terugkomt, en dat we voor Hem rekenschap zullen afleggen over ons leven, kan ons motiveren om te onderzoeken wat van belang is! Hoe jammer zou het toch zijn om voor zijn stoel te staan en te moeten toegeven: `ik heb weinig vrucht gedragen, want ik was bezig met andere dingen!`
Ja maar…..ik hoor het iemand al denken….het is toch alles genade? Onze redding is toch niet een beloning voor onze werken? Dat klopt! Onze redding is geen beloning. Wij worden behouden slechts en alleen door het werk van Jezus Christus! Maar wat doen we ermee? Verlangen we ernaar vrucht te dragen voor de eeuwigheid? Of zullen we ons moeten schamen voor de rechterstoel van Christus vanwege onze tijdverspilling?
Voetnoot: Alle Bijbelteksten in deze overdenking zijn ontleend aan: Vertaling 1951 in opdracht van het Nederlands Bijbelgenootschap bewerkt door de daartoe benoemde commissies , © Nederlands Bijbelgenootschap, 1951.